Otaku do Ataku

- N-nie... - wydukała Alyss - Już nie. - czarownica wstała i zajrzała do swojej torby. Wyjęła z niej prowiant i dała część Max. Po posiłku zgasiła ogień i wyszła z jaskini. Na zewnątrz już nie padało, ale mimo promieni słonecznych nadal wszystko było mokre.
- No to chodźmy. Trzeba by znaleźć jakieś miasto i uzupełnić zapasy. - powiedziała do towarzyszki.

Dzisiaj las sprawiał wrażenie dużo przyjemniejszego. Krzaki wydawały się mniej gęste, ścieżka szersza, a przez korony drzew przechodziło więcej promieni słonecznych. Alyss miała wrażenie, że niedługo z niego wyjdą i stało się to około południa. Drzewa rosły o wiele dalej od siebie, a kilka kilometrów dalej widać było średnich rozmiarów miasto. - Nareszcie. - powiedziała zadowolona czarownica i podążyła w jego stronę.

Po kilku krokach Alyss zdała sobie sprawę z tego, że Max za nią nie idzie. Odwróciła się w jej stronę.
- Co się stało? Coś z nim nie w porządku? -

Alyss przez kilka sekund zastanawiała się co się właśnie stało.
- Eee... Max? Nie bój się! Nie ma czego... Naprawdę. Ehehe... Czego się tak boisz? -

- Czy ty... boisz się ludzi? To dlatego byłaś przy mnie w formie kota? Jeśli jest to problemem, to możesz wejść tam siedząc w mojej torbie. Nikt cie wtedy nie zauważy. I zapłacę mniej za pokój. - Alyss starała się przekonać Max do zejścia.

- Nie szkodzi. - odpowiedziała Alyss uśmiechając się przyjaźnie - Słodka jesteś. - pomyślała patrząc się na nią rozradowanymi oczami.

Alyss pomogła maleńkiemu stworzeniu dostać się do swojej torby, po czym energicznie ruszyła w stronę miasta.