Otaku do Ataku

Z tej nagłości jej ciało zaczęło piec... ogniem.

Co się właśnie stało? Czemu tak odskoczyła? Widocznie nie zauważyła iluzji. Może też dlatego, że ona nie zauważyła tego, że paliła kogoś samym dotykiem.
- Eee?

He? Że co? Spojrzała się na swoje ręce, potem na Sui. Miała poparzenia na rękach. Z obawą popatrzyłana swoje.

Starała się opanować. NAPRAWDĘ się starała, Ale...! Zrzuciła Sui z siebie i uciekła do swojego pokoju. Zamknęła drzwi i skuliła się, opierając sie o nie. Z histerią w oczach starała się uspokoić. Tylko nie ZNOWU to! Uspokój się. uspokój sie. USPOKÓJ SIĘ! To dopiero początek szkoły, a ona już po raz trzeci zrobiła komuś krzywdę. TRZECIU fy søren!.

Zdawała się nie słyszeć.

Co z tego, że ona siedziała na ziemii oparta o te właśnie drzwi, a kocica przesunęła ją, otwierając je? W sumie to nic, i tak paczała ze łzami w oczach na swoje dłonie.
- Prosze... Zostaw mnie samą. - No spójrzcie na nią! Wygląda, jakby właśnie za płydko podcieła sobie żyłę.

- P, po prostu... zostaw mnie... samą...
Zgadywać mogła, że mówi o Hatsushi, jednak nie była w stanie jej teraz poprosić. Po to właśnie przyszła do tej szkoły, by się tego nauczyć. A teraz się okazuje jeszcze, że ma weekend przed sobą. Nawet jeśli dyrektor narzucił jej lekcję indywidualną w sobotę rano... Jednak teraz potrzebowała sama się z tym oswoić. Tak jak zawsze wcześniej. Jeśli będzie miała teraz kontakt z kimkolwiek, na pewno zrobiłaby tej osobie krzywdę. Musi się więc wewnętrznie uspokoić.