Otaku do Ataku

- A, aha... - zareagowała tylko, pozwalając ugiętej w łokciu rece powędrować do boku. To wciąż bylo dla niej dziwne.

Kurayami ją minęła, a Nora i tak czuła się trochę niezręcznie, chociaż zapomniała o strachu. Byłop po prostu... dziwnie. Wciąż stała w miejscu, tym razem z dłonią we włosach i przegladała się kotu człekokształnemu.

Zmróżyła oczy patrząc na kota. Rzeczywiście jej w nosie nie świeżbiało kiedy była w tej formie.

Przełknęła ślinę.
- Śmiem odmówić. - Sui za bardzo przypominała jej byłą/nie byłą przyjaciółkę. Może też dlatego zachowywała się teraz przy niej śmielej. - Kurayami zaraz przyjdzie, dasz radę. - I ruszyła do kuchni, by z wciąż nieco drżącą dłonią nalać sobie wody.

Ograniczony komfort znikł. Mogła już z tej łazienki nie wracać... Samej z kotem, którego imienia nie pamiętała, było jej dużo lepiej. Oby Hatysushi nie czytała w myślach.
Uśmiechnęła się niewinnuie.
- Lubie siedzieć z nosem w książkach. Mam wrażenie, że czysto podręczikowa wiedza, była by dla mnie, bardziej komfortowa. Ale dziękuję za chęci. - Jednak dla mnie to jeszcze za wcześnie by korzystać z twojej pomocy.
Mimowolnie odwróciła zwrok i napiła się z szklanki. I że mają tak wytzymać tydzień, co? Ciekawe gdzie jest Yumiko.

Nie do końca pewna siebie, odpowiedziałą patrząc jej prosto w oczy.
- Wydaje mi się, że nie  jesteś taka zła w szukaniu prawdy między wierszami. - Nie była to konkreta odpowiedź, no ale kurde! Wilk jest w pokoju obok!

Czy może się do niej aż tak odnosić?
- Poczekaj chwilę. - I ruszyła szybkim krokiem do pokoju, z którego minutę później wyszła z dwoma przedmiotami w dłoniach. Usiadła po turecku na fotelu na przeciwko kotoczłaka. - Ta, tak tylko jestem ciekawa. Nie traktuj to jako nic złego... proszę? - Podniosła wyżej kłębek różowej wełny i latarkę z małym, czerwonym promieniem.  Włączyła mini latareczkę i promieniem zaczęła robić nim ślaczki po podłodzę, po czym rzuciła w tatą stronę też kłębek.

Nie wypadało powiedzieć "tak", jednak to właśnie czytała z oczu Sui. Patrząc się na nia (gdzie ta spoglądała na kłębek i czerwoną kropkę), dalej ruszała latareczką.