Otaku do Ataku

Yumiko wyruszyła więc z Kentą na wschód. Z początku kierowali się wydeptaną ścieżką lecz im bardziej zagłębiali się do lasu tym stawała się ona bardziej niewidoczna. Nie było to oczywiście problemem dla elfki, która znała ten las już prawie jak własną kieszeń. Nawet gdyby mieli się jakimś cudem zgubić, to towarzyszący jej demon mógłby się zawsze wznieść w powietrze aby się rozejrzeć. Szli tak w miarę szybkim tempem już przez jakieś 15 minut, a normalnie rozgadany Kenta nie odezwał się jeszcze ani słowem. Pewnie odpłynął myślami i już planował jak podbić wszechświat. Nie było by to coś dziwnego z jego strony patrząc na jego niektóre pomysły. Cisza ta nie przeszkadzała Yumiko, a sama nie czuła póki co potrzeby odzywanie się do swojego kompana.

Ostatnio edytowany przez Yumihei (2017-06-05 02:06:36)

Tak, jeszcze kawałek przed wami. Odczuwalny i jednorazowy powiew wiatru zaskoczył was od tyłu.

Chłopak był trochę zdenerwowany, nie wiedział co zrobić w sytuacji jeden na jeden z dziewczyną. Wziął głęboki wdech, żeby się uspokoić. -Gniewasz się za wczoraj? - Trzeba było w końcu przerwać to pasmo ciszy jaką mieli za sobą. Chociaż, każda próba kończyła się szybko, demon miał nadzieję, że nawet jeżeli dostanie ochrzan przerwie tą niezręczność między nimi.

Ostatnio edytowany przez Kise (2016-09-25 22:07:18)

Kenta nie spodziewał się, że Yumiko będzie tak wściekła by zrobić dramę na 8 miesięcy. W tym czasie tylko chodzili, a Elfka w ciszy ignorowała demona przez tyle czasu. Dostając w końcu odpowiedź, Kenta mógł spokojnie już oznajmić Yumiko, że z lotu ptaka widać cel ich podróży.