Otaku do Ataku

Czuł się co najmniej zestresowany. Nigdy tak naprawdę żadna osoba nie intrygowała w taki sposób. Westchnął cicho. Najwyraźniej czeka go sporo roboty w przekonywaniu jej do siebie. Ale czego się nie robi dla miłości? Zjadł szybko swoją porcję i wstał, żeby iść po kolejną.
- Chcesz coś do jedzenia? - zapytał, zauważając, że dziewczyna nic przed sobą nie ma. Uśmiechnął się przy tym szeroko, wyszczerzając lekko ostre zęby w uśmiechu.

- W porządku - odpowiedział, biorąc swój talerz i odchodząc w stronę bufetu. Miał już upatrzone kolejne danie, szkoda tylko, że nie podawali nic jadowitego.

- Um, no tak, dzięki - odpowiedziała szybko, unosząc przy okazji dłoń. Obojętność Kurayami wywołała u niej dreszcze, zwłaszcza gdy patrzyło jej się prosto w jej dwukolorowe oczy, które były jak yin i yang. Całkowita abstrakcja. Plus pięć do dziwności. Nora postanowiła jak na razie sama nie zaczynać żadnej rozmowy. Wolała poczekać aż chyba ktoś bardziej rozmowny jakąś zacznie. Spojrzała więc chwilkę na Kente i Yumiko, po czym powędrowałą wzrokiem dalej na swoje picie i zamyśliła się chwilę patrząc na brązowy płyn.

No świetnie, pomyślała. Nie dość, że mroczna, to jeszcze wampir-geniusz, który może wyssać mi krew i patrzy na mnie z góry, myśląc, że jestem jakaś tępa i nie trafię nawet do pokoju. No świetnie po prostu!
- T, tak - wydukała, starając się zyskać pewność w głosie. Zastanawiała się, czy nie iść z nią. W końcu sama nic nie jadła, a do końca jej picia został tylko jeden łyk. Jednak nie chciała wracać z tą wampirzycą, bo samo przebywanie obok niej mogło się skończyć hipotermią. Przynajmniej takie sprawiała wrażenie. Postanowiła zostać jeszcze chwilkę wraz z innymi dwiema osobami, które zostały przy stole.

Ostatnio edytowany przez Shirayuki-dono (2013-08-15 17:29:56)

Alex wrócił w chwili, gdy Hatsushi już odchodziła.
- Narka - mruknął i machnął ręką dziewczynie ręką, w drugiej trzymając talerz pełny spaghetti z dużą ilością mięsa. Usiadł zadowolony i zaczął jeść to, co miał w dość szybkim tempie. Zerknął na Kentę, który wciąż wcinał swój pierwszy talerz i nie wyglądało, żeby miał go za szybko skończyć. Alex musiał zjadać tyle, aby wypełnić nie żołądek ludzkiej postury, a stworzenia tak dużego jak smok, do tego więc potrzebował dużej ilości jedzenia.

Zmieszała się.
- Nie, nie jestem głodna. - W końcu żaden człowiek by chyba mało ludzi miałoby apetyt, gdyby bufet oferował karaluchy, krwiste mieszanki, czy pot gnoma. Zobaczenie tego wszystkiego wcale nie zachęcało. zwłaszcza, gdy dochodzi do tego stres. - To pewnie podróż tu tak mnie wykończyła. Najchętniej rzuciłabym się chyba teraz na łóżko i poprzytulała poduszkę. - Kłamstwo. Najlepiej by teraz uciekła, gdzie pieprz rośnie.

On chyba sobie żartuje!, pomyślała Nora, kiedy spojrzała na czerwonowłosego chłopaka. MINIMUM 4KG?!  Przecież to chudzina! Co prawda dziewczyna nie widziała tego co chłopak ma pod mundurkiem, jednak na pakera to on nie wyglądał.  Postanowiła darować sobie jednak rozważania i chwilę później wstała od stołu.
- To ja już wracam do pokoju. A ty Yumiko?

- Oj Alex, i nas wszystkie dziewczyny opuściły - powiedział śmiejąc się przy tym. - Ja już skończyłem, to teraz poczekam na ciebie i możemy już wracać do siebie - mówił, odchodząc od stołu, żeby zanieść wszystkie naczynia z powrotem. Po czym czekał już przy stole.