Otaku do Ataku

- Kurayami Hatsushi - powiedziała cicho wampirzyca.

Kenta jeszcze nie był przyzwyczajony do latania, nic dziwnego, przecież nigdy nie miał okazji tak sobie polatać, dlatego też był bardzo wdzieczny Alexowi, który mu pomógł. Gdy już weszli do środka, zobaczył, jak wszyscy sie na nich gapią. W tym momencie popatrzył na Alexa, który tylko wzruszył ramionami, a Kenta spojrzał na stoliki i szeroko się uśmiechnął. Gdy już obaj doszli do stolika swojej klasy, postąpił podobnie do Alexa wykrzykując:
- A ja Kenta, miło mi.

- Em, barmana tutaj raczej nie ma - odpowiedziała niemrawo Nora przebiegającemu właśnie chłopakowi, kiedy zbliżała się w stronę stolika z chusteczką przy nosie. W łazience miała przyjemność poznać lisiego demona Ayę, a alergia dziewczyny na sierść zrobiła swoje.
Doszła do stolika i schowała zużytą chustkę w kieszeń bluzy. Miała jeszcze trochę zaróżowiony nos. Uśmiechnęła się do siedzących, a potem, uświadamiając sobie, że to z nimi będzie w jednej klasie przez następne 3 lata, zawiesiła na nich wzrok dłużej niż ten wcześniejszy ułamek sekundy.
- Oo, cześć Kenta - zdziwiła się dziewczyna i przypomniała sobie wcześniejszą wpadkę. - N, nie spodziewałam się, że wylądujemy w jednej klasie - zmieszała się. Super, wśród klasowych potworów miała dwie introwertyczki i jednego bliżej niezdenfikowanego, promiennego wariata(?), który pewnie też miał już o niej wyrobioną opinię. Uśmiechnęła się uprzejmie do dziewczyn, po czym spojrzała na jeszcze na jedną osobę przy stole. Mięśnie na jej twarzy się trochę rozluźniły, gdy na niego spojrzała.
- A ty jesteś...?

Kenta spojrzał na dziewczynę i od razu się rozpromienił.
- Ale fajnie! Jesteśmy w jednej klasie... - Zamyślił się mocno, zdając sobie sprawę, że nie ma pojęcia, jak dziewczyna ma na imię. W następnej chwili jednak zwróciła się do Alexa, a gdy on jej odpowiedział, sam też coś dodał.
- Właśnie, nie wiem, jak masz na imię.

Uśmiechnął się do niej łagodnie, chcąc pokazać jej, że wcale nie ma się czego bać. Jego oczy przez czas ich kontaktu wzrokowego utrzymywały się w żółtej barwie.
- Hm... Nora... Jesteś z Europy? - zapytał. Kojarzył to imię, bo przez dłuższy czas w dzieciństwie zatrzymali się z wujkiem na granicy Szwecji i Norwegii.

- Tak, dokładnie, całe życie spędziłam w Norwegii - odpowiedziała, choć pierw się trochę zdziwiła jego spostrzeżeniem i w ogóle nie spodziewała się poruszania kwestii świata ludzi. Wcale nie czuła się bezpieczniej, wręcz poczuła nowy napływ lekkiego strachu. Niedawno poznany dziwny lęk przez zjedzeniem dawał o sobie znać, jak chwilę wcześniej alergia na sierść. Przymknęła nieco oczy i uśmiechnęła się nieco nerwowo. Jeśli chłopak się zbliży do niej jeszcze bardziej, to chyba prądem go kopnie. Poczuła się nieco nieswojo przez to, że on, jeszcze nieznanej jej rasy istota, skupił na niej swoją uwagę. - W południowej, nie, może raczej południowo-wschodniej. Byłeś kiedyś w Europie? - zmusiła się do kolejnych zdań.

Kiwnęła chłopakowi tylko głową, po czym wreszcie usiadła, wzrokiem gapiąc się w pustą przestrzeń między Kenta, a przedstawicielką klas pierwszych. Na ułamek sekundy spojrzała na Alexa, ale postanowiła nie utrzymywać z nim kontaktu wzrokowego. Stresował ją, aż poczuła mały tik elektryczny, który zaczął rodzić się między jej palcami. Chłopak ją jak na razie stresował.
Oparła się łokciem o blat stołu, przy którym nie było dla niej jedzenia, tylko samo picie.