Otaku do Ataku

Demon natychmiastowo się uspokoił po swoich "małych" fajerwerkach. Nie spodziewał się takiego przypływu mocy w chwili małego przerażenia. Gdy już tak spojrzał obiektywnie, stwierdził że mały tunel jednak nie jest taki przerażający, niestety już po fakcie. Przypalił trochę swoją elfią towarzyszkę i wypalił wszystkie chwasty. Jedyne co zostało to piękne kamienie z których był zbudowany tunel, nie możemy ominąć, że praca była na gorąco, dlatego lepiej było jeszcze ich nie dotykać. Jednak Kencie nie było dane nacieszyć się tym już spokojem ducha. Bo spokojna i cicha dotychczas Yumiko wybuchła. Wow dwa wybuchy w czasie, krótszym niż dwie minuty to chyba nowy rekord tej klasy. Najpierw demon wybuchł a po nim Pół-elfka. Trzeba przyznać chłopak mocno był zaskoczonym tak potężnym głosem dziewczyny, kiedy ta się zdenerwuje, zazwyczaj słyszał jedynie jej "głośny" szept. A teraz jej głos miał w całej swojej okazałości.
-Ja... na-naprawdę  ni...nie chciałem... -Jakby Kenta był psem to teraz by opuścił uszy schował ogon i skulił się w przerażeniu. - Nie chciałem, tylko przestraszyłem się takiej nagłej zmiany otoczenia... ale masz racje przesadziłem, przepraszam. - Po przeprosinach Kencie wyrosły na plecach skrzydła, wziął Yumiko pod pachę, jednocześnie uważając na poparzenia na plecach. Instynkt Kenty się obudził i przestał być taki ciotowaty w locie jak miał w zwyczaju. Ugiął się lekko na kolanach prostując skrzydła i jednym potężnym machnięciem skrzydeł poderwał się do lotu. Może Yumiko zdążyła raz mrugnąć, a przed ich oczami ukazała się nauczycielka, która obecnie próbowała ugasić płomień na swojej grzywce. Widać było lekkie zdziwienie nauczycielki kiedy ta zobaczyła, że Akamori utrzymuje się w powietrzu dłużej niż 5 sekund i jeszcze nie spadł głową w ziemię. Kenta tylko na nią spojrzał i płynnym ruchem w locie zabrał ją z ziemi. Gdy już zebrał potrzebną mu osobę wybił się w powietrze ponad korony drzew, żeby ujrzeć światło ogniska, które powinno znajdować się w obozie. Rozglądał się we wszystkie strony świata wytężając wzrok na granice możliwości wyszukując źródła światła lub zapach dymu. Chyba Yumiko zorientowała się o czym myśli chłopak i podpowiedziała mu w którym kierunku ma lecieć. Natychmiastowo chłopak zanurkował w dół na wysokość koron drzew, żeby się trzymać wyznaczonej trasy jednocześnie nie przegapiając celu. Leciał z wystarczającą prędkością, żeby Olivia nazbierała na swojej twarzy połowę okolicznych owadów. Lądując na polanie i odkładając obie panie bezpiecznie na ziemie, sam wywrócił kozła przy swoim styknięciu z ziemią. Jednak mu to nie przeszkodziło w następnym pół piruecie i salcie do przodu, po czym szybkich przewrotach po ziemi do kolan wychowawczyni upadając na kolanach i kładąc głowę na ziemi.
-Przepraszam za swoje zachowanie! Może Pani zając się ranami Yumiko? Później wymyśli mi pani mają karę.


Olivia była szczerze zszokowana przeprosinami Akamoriego, ale to jednocześnie świadczyło, że to ten matoł jest odpowiedzialny za poprzedni wybuch, dzięki któremu demon był jej winien wizytę u kosmetyczki i psychiatry. Najpierw ranni, później ochrzan, a następnie powrót do swojej depresji. Takie miała priorytety.
-Dobra Yumiko pokaż te swoje rany, a tobą zajmę się potem Akamori. Chodź pójdziemy do mojego namiotu, tam się tobą zajmę - ale wystarczyło się tylko odwrócić, żeby ujrzeć, że zostawienie Kitsukamiego samego z Norą nie było najlepszym pomysłem. - Dobra! Do jasnej cholery macie trzy minuty na przywrócenia tego obozowiska do stanu w jakim był, a później zbiórka u mnie.  - W tym czasie zabrała Yumiko ze sobą na tyły obozu, żeby opatrzeć jej rany.

ZW

Ostatnio edytowany przez Kise (2016-03-10 23:44:15)